چرا در روستاها هنوز از روغن حیوانی استفاده می‌شود؟
روغن حیوانی یکی از کهن‌ترین و اصیل‌ترین چربی‌هایی است که در آشپزی سنتی ایرانی جایگاه ویژه‌ای دارد. با وجود پیشرفت‌های صنعتی و ورود انواع روغن‌های گیاهی و صنعتی به بازار، در بسیاری از روستاهای ایران هنوز هم روغن حیوانی انتخاب اول برای پخت‌وپز و درمان‌های سنتی است. اما چرا این ماده غذایی باستانی هنوز محبوبیت دارد؟
۱. اعتماد به سلامت و اصالت
در جوامع روستایی، مردم بیشتر به فرآورده‌هایی اعتماد دارند که خودشان یا اطرافیانشان تولید می‌کنند. روغن حیوانی که از کره طبیعی گاوی یا گوسفندی به روش سنتی تهیه می‌شود، بدون مواد نگهدارنده و افزودنی‌های شیمیایی است. این اعتماد به خلوص و سلامت یکی از دلایل اصلی استفاده مداوم از آن است.
۲. بخشی از فرهنگ غذایی و خاطرات نسل‌ها
در روستاها، غذاهایی مانند آش، کله‌پاچه، کشک بادمجان یا برنج زعفرانی با روغن حیوانی پخته می‌شود؛ نه‌تنها به‌دلیل طعم، بلکه به‌دلیل اتصال آن به فرهنگ، هویت و خاطرات خانوادگی. بوی روغن حیوانی در آشپزخانه‌های گِلی و طعم آن در غذاها، بخشی از نوستالژی روستایی است.
۳. فراوانی مواد اولیه
در روستاها که دامداری هنوز رواج دارد، کره و شیر حیوانی به‌وفور در دسترس است. همین موضوع فرآیند تولید روغن حیوانی را ساده و کم‌هزینه می‌کند. خانواده‌ها اغلب خودشان در خانه این روغن را تهیه کرده و از آن استفاده می‌کنند.
۴. خواص درمانی از نگاه طب سنتی
از منظر طب سنتی ایرانی، روغن حیوانی طبعی گرم دارد، برای تقویت قوای بدنی، بهبود گوارش، درمان خشکی پوست و حتی پاکسازی بدن مفید است. این باورها در روستاها هنوز زنده‌اند و نسل به نسل منتقل می‌شوند.
۵. پایداری در برابر حرارت بالا
روغن حیوانی برخلاف بسیاری از روغن‌های صنعتی، نقطه دود بالایی دارد و در پخت‌وپزهای سنگین مثل سرخ‌کردن یا بخارپز کردن، کیفیت خود را از دست نمی‌دهد.
نتیجه‌گیری:
درحالی‌که شهرنشینان بیشتر به‌سوی سبک زندگی صنعتی و تغذیه مدرن گرایش یافته‌اند، روستاییان همچنان ارزش و مزایای روغن حیوانی را حفظ کرده‌اند. این انتخاب نه‌تنها به سنت‌ها وفادار است، بلکه نشان از آگاهی آن‌ها نسبت به سلامت و اصالت غذایی دارد.
