عسل صحرا

عسل به شهد گل ها اطلاق می شود که زنبور عسل پس از تغذیه از گیاهان مختلف، آن را ساخته باشد. به بیان دیگرعسل ماده شیرین و غلیظی است که توسط زنبوران عسل از شهد گل ها جمع آوری شده و تغییر شکل می یابد و سپس در داخل سلول های مومی کندو ذخیره می شود.

زنبوران عسل دارای نیروی ذاتی هستند که گل های مفید را از غیر مفید تشخیص می دهند. آنها با علاقه فراوان سراغ تمام گیاهان طبی و گل های شفابخش می روند و عصاره آنها را گرفته و به بهترین شکل در اختیار ما قرار می دهند.

این عسل کاملاً طبیعی و سرشار از مواد غذایی و حیات بخش بوده و می تواند تمام نیازهای غذایی را برطرف کند، زیرا زنبور تمام املاح و ویتامین های موجود در گل را به شکل عسل می پروراند و آن را قابل جذب در خون می سازد.

عسل جایگزینی طبیعی‌تر و سالم‌تر برای شکر است که سالهای زیادی در بسیاری از نقاط دنیا در آشپزی و طبخ غذاها مورد استفاده قرار گرفته است.عسل منبع فوق العاده‌ای از انرژی است و بعنوان خوردنی کاهش دهنده علائم خستگی هم شناخته شده است.

متخصصان تغذیه می‌گویند: عسل برای تقویت سطح ایمنی بدن فوق العاده مفید است. این خوردنی درمانگر و معجزه آسا همچنین دارای خواص آنتی اکسیدانی و ضد باکتریال قابل توجهی است که برای حفاظت از سیستم گوارشی مفید هستند. بعلاوه می‌توان از عسل برای درمان مشکلات و بیماریهای معمول مثل سرماخوردگی و گلودرد استفاده کرد. از سوی دیگر با وجودی که عسل قادر به درمان سرطان نیست اما دارای خواص ضد تومور است و سطح آنتی اکسیدان بین سلولی را افزایش می‌دهد.

شبکه خبری تورنتونیوز در مقاله جدیدی منتشر کرد: عسل حاوی قندهای گلوکز و فروکتوز است و همچنین مقدار منیزیم، پتاسیم، کلسیم، آهن و فسفات را در بدن افزایش می‌دهد. عسل سرشار از ویتامین B و C است.متخصصان تاکید می‌کنند که از خواص ضدباکتریایی عسل هم نباید غافل شد. عسل نه تنها گلودرد را تسکین می‌دهد بلکه هم چنین می‌تواند باکتری‌های خاصی را که سبب عفونت می‌شوند نابود سازد. در واقع اکثر موسیقی دانان و خوانندگان از ترکیب عسل با آب ولرم برای نرم کردن گلو پیش از شروع برنامه‌های خود استفاده می‌کنند.

عسل همچنین برای افرادی که قصد کاهش وزن دارند، با ارزش و مفید است. مصرف آب لیمو در ترکیب با عسل به هنگام صبح مخلوطی کامل برای تقویت میزان متابولیسم بدن است.

توجه: این نوع عسل توسط انسان زنبور آن پرورش یافته است ولی مطلقا شکر به آنها داده نشده و در دشت گل های یک نوع قرار نگرفته اند. بلکه در ارتفاعات کوه های شاهو آزادانه از تمامی گل های مورد نظرشان تغذیه کرده اند.